Czas na kolejną męczarnie z formą zależną. Mi również sprawiają trudności te dziwne końcówki. Jednak warto choć trochę mieć o tym pojęcie, aby później nie zastanawiać się skąd to jest, dlaczego tak jest? Tylko od razu kojarzyć, a to było tam i to jest ta forma.. Aha :) Gitara!
Wiemy już, że przed przyimkami, na formę przypadku zależnego zmieniają się rzeczowniki oraz przymiotniki. Dziś czas na zaimki osobowe, które również ulegają zmianie.
O rzeczownikach można przeczytać tutaj: "Dziwne Urdu przypadki", a o przymiotnikach w poprzednim poście: "Przymiotniki, a przypadek zależny".
Nasze zaimki osobowe (ja, ty, on, ona.. itd.) zmieniają się tak:
Main - Mujh [Mudż] Ham - Ham
Tu - Tujh [Tudż] Tum- Tum
Ye - Is Aap - Aap
Vo - Us Ye - In Vo - Un
Popatrzmy na przykłady aby odkryć i ich znaczenie:
Main aap se dur hoon. - Ja jestem daleko od Ciebie.
Dupatta mujh par hai. - Szal jest na mnie.
Jin un men hain. - Duchy są w Was.
Main tum se pyaar karti/karta hoon. - Kocham Cię.
W skrócie można powiedzieć że zaimki osobowe w formie zależnej znaczą odpowiednio:
Mujh [Mudż] - Mnie, Mi, Mną (z ang. me)
Tujh [Tudż] - Ciebie, Tobie, Cię, Tobą (z ang. you)
Is - Nim, Niej, Niego, Jego, Jej, Ją, Jemu, Mu, Niemu, Je, Nie, Go, Nią ( z ang. him, her, it)
Us - jak wyżejHam - Nas, Nam, Nami (z ang. us)
Tum - Was, Wam, Wami (z ang. you)
Aap - jak wyżej
In - Ich, Nich, Im, Nim, Je, Nie, Nimi (z ang. them)
Un - jak wyżej
Możliwości jest tak wiele, ponieważ jest to odmiana zaimków osobowych przez przypadki polskie, które jak było wspomniane w poprzednich postach zawierają się (oprócz mianownika i wołacza) w przypadku zależnym. W nawiasach dla znających angielski proste wyjaśnienie.
P.S Pamiętaj, że Aap i Tum możesz używać także do drugiej osoby liczby pojedynczej. W zależności czy chcesz okazać więcej lub mniej szacunku wybierz odpowiednią formę. O użyciu Aap, Tum i Tu było już w poście: "Tu, tum i aap, czyli wypowiadajmy się należycie".
